Toen de overheid in 1995 met een Landgoedregeling kwam maakten landeigenaren (vaak agrariërs) daar dankbaar gebruik van. Dankzij het verlenen van subsidies werd boerenland veranderd in een nieuw ontworpen landschap met bosaanplant, poelen, oprijlanen, watergangen, houtsingels, boomgaarden en andere landschapselementen. Zo ontstond in 2003 Landgoed Linde en in 2005 Landgoed Nolderhoeve, dat zuidelijker aan de andere kant van de N48 ligt. In 2008 werd landgoed Het Kateger Bos aangelegd. Anno 2020
liggen deze jonge natuurgebieden er prachtig bij. Mooie wandelgebieden zijn het met veel variatie in de vorm van vennetjes, hooilandjes en ruige akkertjes, maar de aangeplante bospercelen zijn nog te jong, te gestructureerd ( bomen in rechte lijnen ) en missen nog de typische biodiversiteit van het bos. Alles heeft nu eenmaal tijd nodig. Zo ontbreekt bijvoorbeeld dood hout, een belangrijk element in het ecosysteem van een bos. De vier etages ( moslaag, kruidlaag, struiklaag en boomlaag) moeten zich ook nog ontwikkelen. Het duurt nog wel even voordat je van een echt volwassen bos kunt spreken.
Wat maakt deze landgoederen dan toch zo interessant ?
Wat flora en fauna betreft moet je het zoeken in de landschapselementen buiten de
bospercelen. In de aangelegde poelen bijvoorbeeld of de schrale hooilandjes. Een mooi voorbeeld van een plek waar van alles te beleven valt is de natuurakker in het Kateger Bos. Het landgoed ligt vlak naast de drukke en lawaaierige N48 en zou ooit onderdeel worden van een ecologische verbindingszone tussen Reest-en Vechtdal. Het kwam er nooit van. Een gepland ecoduct over de N377 bij De Pol werd geschrapt en vervangen door een veel goedkopere maar o zo nutteloze faunapassage compleet met camera’s en verlichte knipperende waarschuwingsborden.
Centraal in het landgoed werd een natuurakker gepland. Dat bleek een geweldig goede keus. In deze oase van licht en kleur dartelen de vlinders, springen de krekels en zoemen de bijen. Nu, in de nazomer en begin van de herfst vallen de enorme aantallen distels op, akkerdistel en speerdistel vooral, hier en daar nog bloeiend, maar vooral wit van het pluis. Duizendblad is bijna uitgebloeid, maar een groepje korenbloemen bloeit nog. Prachtig zijn de uitgebloeide wilde penen. Bloeiend zijn deze schermbloemigen al mooi, maar de echte schoonheid zit in het uitgebloeide stadium. Kan zo in het droogboeket ! Op de bijna uitgebloeide akkerdistels is het een drukte van belang. Hommels, bijen, zweefvliegen, druk op zoek naar de laatste restjes nectar. En overal fladderen kleine prachtig oranje bruine vlindertjes. Moeilijk te determineren zijn ze niet: het zijn kleine vuurvlinders.
Kleine vuurvlinder
Het is een vrolijk vlindertje en erg schichtig is ie ook niet. Misschien wat ongedurig. Ga gewoon een poosje tussen de distels zitten en na een klein poosje gaan ze gewoon hun gang, blijven overal maar heel kort even zitten. Al gauw lijken ze je niet meer te zien. Met je telefoon of camera een paar leuke foto’s maken ? Geen probleem, de kleine vuurvlinder werkt probleemloos mee. Het is een prachtig vlinder om te zien: opvallend zijn de mooie
oranje -bruine vleugels met zwarte stippen. Erg fotogeniek ! De vlinders die hier eind september nog over de natuurakker fladderen zijn exemplaren van de derde generatie. Wat het biotoop betreft zijn ze niet erg kieskeurig : Schrale open plekken op zandgronden zijn populair, denk dan aan graslanden, heidevelden, kapvlakten, duinen, braakliggende gronden, tuinen en bermen. En natuurakkers ! Erg belangrijk is de aanwezigheid van schapenzuring. Op deze (waard)plant leggen de vrouwtjes hun eitjes. Zeldzaam is de kleine vuurvlinder niet, dit in tegenstelling tot zijn grote broer, de grote vuurvlinder, die alleen maar in laagveenmoerassen van De Wieden, Weerribben en Rottige Meente voorkomt.
- Ook de kale jonker, ook een distel in het Reestdal is belangrijk voor insecten.
- De schapenzuring is de waardpant voor de kleine vuurvlinder.