Van Amen naar Grolloo: 10 kilometer
Vanuit het café De Amer in Amen loop je zo de 19e eeuw in. Een graspad langs een oude houtsingel met oude eiken brengt je naar het beekdalletje van het Amerdiep. Kleine graslandjes omzoomd door houtwallen bepalen het landschap. Koeien liggen er vredig te 
herkauwen. Overal bloeiend fluitenkruid, gele boterbloemen en lila dagkoekoeksbloemen. Het bijzonder is dat je op deze plek kunt zien hoe mooi de Drentse beekdalen geweest moeten zijn en wat er met de beek en de omgeving gebeurde toen het landschap “in cultuur” werd gebracht. Hier meandert namelijk nog een stukje authentiek Amerdiep en bijna parallel aan het stroompje loopt het genormaliseerde (lees: rechtgetrokken) Amerdiep. De wandelgids vermeldt: “Efficiente landbouwbedrijven, grote akkers en een beheersbaar waterpeil, daar draaide het om” De verschillen tussen beide beken zijn groot. 
Als je ergens in Drenthe wilt zien wat er vroeger naar de Filistijnen is geholpen, dan is het hier wel. Gezegd moet worden dat de gekanaliseerde beek er niet onaantrekkelijk uitziet.
Helder water
Het water is helder en er is een prachtige onderwaterflora te bewonderen. De helderheid van het water dankt de beek aan kwelwater, dat hier aan de oppervlakte komt. 
Onderwaterfotograaf Marius Kolvoort vertelt in het boek Beeldschoon Water (2008) over het gevarieerde onderwaterleven in de oude en de nieuwe loop van het Amerdiep. Prachtige foto’s laten waterranonkel, fonteinkruid, sterrenkroos in glashelder water zien. En je weet niet wat je mist als je bij de Amerbrug tussen de keien van de stuw gaat kijken. “Bij de Amerbrug zijn benedenstrooms van de stuw keien gestort om uitspoeling tegen te gaan. Op en tussen
de keien wemelt het in dit zuurstofrijke water van kokerjuffers en bermpjes, een vrij algemeen voorkomend beekvisje”, schrijft Kolvoort. Toch ben je als wandelaar blij, dat de route langs het originele kronkelende Amerdiepje gaat, ook al is het maar voor even.
Houtwallen worden hersteld
Erg ver kijken kun je in dit halfopen landschap niet. Weilandjes en akkertjes worden begrensd door mooie houtwallen. Veel houtwallen zijn “doorgegroeid” , wat zoiets betekent als slecht onderhouden. Grote eiken zonder ondergroei, je kijkt zo door een houtwal heen. 
Vroeger fungeerden deze landschapselementen als veekering en hadden ze naast een aantal solitaire eikenbomen een dichte ondergroei van meidoorn, sleedoorn, lijsterbes, enz. Staatsbosbeheer is in het beekdal van het Amerdiep bezig houtwallen te herstellen. Informatiepanelen vertellen erover en als je goed om je heenkijkt kun je het ook zien. Je ziet dan zowel doorgegroeide als herstelde houtwallen. Na het passeren van de Amerbrug brengt de route je via een fietspad langs de gekanaliseerde beek richting Grolloo.
Voorde in de Amer
Op oude topografische kaarten is de Amerbrug ook al te vinden. De weg van Hooghalen naar Rolde kruiste hier de Amer. Toen nog geen brug, maar een voorde in de beek: een 
doorwaadbare plaats, vaak verstevigd door keien. Die keien had je in Drenthe genoeg. Het begrip Amervoorde is niet moeilijk te herleiden als je weet dat Aa water betekent. De route gaat dan langs het beekdal van de Ruimsloot. Het beekje zie je niet liggen, wel de aangrenzende graslanden met erg veel pitrus. Net als het Amerdiep is de Ruimsloot een beek uit de bovenloop van de Drentsche Aa. Een lange rechte verharde weg ( de wandeling gaat meestal over stille zandpaden, maar nu kan het even niet anders) brengt de 
wandelaar naar Grolloo. Een mooi bospad over camping De Berenkuil brengt je dan in het dorp Grolloo. Een bezoekje aan de bronzen buste van Harry “Cuby”Muskee is een must. Deze bluesmusicus zette Grolloo op de kaart. Muskee overleed in september 2011 en de inwoners van Grolloo hebben nooit gedacht dat hun dorp een bedevaartsoord voor bluesliefhebbers zou worden.
