Het woord meander wordt veel gebruikt. Er is een Meander College, een Meander medisch centrum, een Meander aardrijkskundemethode voor het basisonderwijs, een thuiszorg Meander, een tijdschrift dat Meander heet en zo kun je nog wel even doorgaan. De meest gelezen betekenis van het woord is een bocht in een rivier.
Wikipedia omschrijft het begrip meander als volgt:
Een meander is een lus in de loop van een natuurlijke waterloop. Een opeenvolging van meanders vormt een meanderende rivier of beek.
Dergelijke lussen ontstaan doordat in de buitenbocht, waar het water het snelst stroomt, grond wordt weggespoeld, terwijl aan de andere zijde grond wordt afgezet. De oever waar de grond wordt geërodeerd wordt stootoever genoemd en de oever waar materiaal wordt afgezet de glij-oever.
Talloze beken verloren eind 19e eeuw en in de eerste helft van de vorige hun grillige bochten. Ze werden gekanaliseerd. Reden: overtollig en lastig water zo snel mogelijk afvoeren. Tegenwoordig gebeurt het tegenovergestelde: oude lopen van beken en rivieren worden weer hersteld. Reden: water zo lang mogelijk vasthouden of in hele natte perioden wateroverlast over het hele beekdal verdelen. Waterberging heet dat. De natuur en de recreant profiteren hiervan. Waar water is, is leven. Beekdallandschappen worden weer natter en aantrekkelijker. Verliezers levert het niet op. Herstelprojecten maken eerder enthousiasme dan weerstand wakker.
En de Reest dan? Die meandert al jarenlang tussen Dedemsvaart en Meppel. Er waren ooit plannen om het beekje recht te trekken, maar dat was lastig. De Reest vormt de grens tussen Drenthe en Overijssel en elke afgesneden bocht ging veel juridische problemen opleveren. Dus werd besloten om de kronkelende beek maar in tact te laten. Leve de grens!
