Struinen over de Reestouwe, langs de rand van Meppel

Dit wandelingetje door het laatste stukje beneden Reestdal is zo onverwacht veelzijdig, dat je het geraas van het verkeer over de A32  voor lief gaat nemen. Langs de Reggersweg, achter het ziekenhuis van Meppel start de route bij de uitkijktoren. Evenwijdig aan de Reest loopt een breed zandpad richting Meppel: de Reestouwe. Links het groen asfalt van de intensieve landbouw, daar ligt het open zandontginningslandschap rond Staphorst. Aan de rechterhand extensief hooilandbeheer, graslanden die worden beheerd door Landschap Overijssel en in de verte, aan de andere kant van de Reest, door Het Drents Landschap. Een wereld van verschil, gescheiden door een zandpad. De Reest stroomt hier rustig tussen de graslanden en is een stuk breder dan in de midden-en bovenloop. Begint het beekje bij Dedemsvaart als een onooglijk smal slootje, hier is de Reest een meter of tien breed.  

Samen over de Reest 

Samen met een aantal andere organisaties heeft de gemeente Meppel zich ingezet om dit stukje Reestdal in de stadsrandzone wat dichter bij de mens te brengen. Naast de gemarkeerde paaltjes van het Wandelnetwerk Reestdal, vertelt een informatiepaneel bij de uitkijktoren ook over een oranje  route van 22 kilometer die gelopen en gefietst kan worden. Wij lopen vanavond naar de monumentale boerderij Eesinge ( nu hospice Eesinge) en weer terug.

Karakteristiek 

Vanaf het brede zandpad Reestouwe heb je een prachtige kijk op iets lager gelegen dal van de Reest. Het landschapstype beekdal laat zich hier van haar beste kant zien: laaggelegen bloemrijke hooilanden, houtwallen, bomenrijen, bosjes, meidoornhagen  en op de hogere gronden hier en daar een boerderij. Na een paar honderd meter leidt een smal paadje je naar de Reest. Sinds november 2012 ligt hier een pontje. Je moet jezelf over het water trekken. Jammer, dat zo’n mooi plekje vlak naast een drukke snelweg ligt.

Flora

Wat opvalt is de aanwezige flora. Er zijn niet veel locaties in het Reestdal waar je zoveel bloeiende planten aantreft. De sloot langs de A32 staat vol met zwanenbloem en lisdodde. Moerasspirea en kattenstaart sieren de oevers. De hooilandjes zijn hier en daar geel van het jakobskruiskruid. hier en daar staat de grote pimpernel. Harig wilgenroosje en het “gewone”wilgenroosje bloeien massaal. In de bermen langs het zandpad staat gulden roede en teunisbloem. Langs het zandpad dat de wandelaar naar boerderij Eesinge brengt loop je langs een meidoornhaag, die nog niet zo lang gelden is aangeplant.

Eesinge

“Een waardige plek aan het eind van de Reest” noemt het in mei verschenen boek “Beelden van een beek-de Reest” de plek Eesinge. Het is een van de oudste middeleeuwse bewoningskernen in het Reestdal. Meppel ontstond uit vijf boerenerven. Eesinge is er een van. Tot 2008 was de boerderij in bedrijf, daarna kwam het monumentale gebouw in bezit van Het Drentse Landschap. Tijdens de restauratie kwamen meerdere historische bouwelementen aan het licht. Het Drents Landschap heeft de Stichting Hospice Meppel de kans geboden de boerderij te gebruiken om mensen hun laatste dagen op deze prachtige plek te laten doorbrengen. Een mooi voorbeeld van maatschappelijke betrokkenheid!

Poes 

We lopen hetzelfde pad weer terug. Een eigenwijze kat loopt ons achterna. We krijgen het lieve beestje niet zo ver om weer terug te lopen. Gelukkig moeten we weer over de Reest. Het pontje zal de poes vast tegenhouden. En dat gebeurt ook. Mauwend volgt ie ons aan de andere Drentse kant van de Reest. Vanuit Overijssel zien we dat ie uiteindelijk  weer richting Eesinge loopt.