De regen en de harde wind van de vorige week hebben het Reestdal in de benedenloop veranderd in een waterrijk landschap. Toen vroeger het stroomgebied van de Reest meer dan 60.000 ha groot was (nu nog ongeveer 10% daar van) was het Reestdal tussen Dedemsvaart en Meppel een binnenzee. Dat was met andere beekdalen ook het geval. Eind 19e eeuw was het Reggedal tussen Ommen en Diepenheim ‘s winters een enorme watervlakte. Niemand keek er van op. Het hoorde nu eenmaal zo. We zullen die uitgestrekte watermassa’s in de Nederlands beekdalen nooit meer terugzien. Talloze ingrepen in het landschap ( kanaliseren, ruilverkaveling, aanleg stuwen e.d.) maken dit onmogelijk.
Eerlijk verdelen
Toch verandert er wel iets. De laatste jaren proberen de waterschappen het water bij overvloedig neerslag wat “eerlijker” over de hele beek te verdelen. Het project Beekherstel Reestdal is hier een voorbeeld van. Als de hemelsluizen dagen openstaan en er extreem veel neerslag valt, wordt water in de bovenloop en middenloop van de Reest een poosje vastgehouden. Dat kan door op twee plekken knijpstuwen tijdelijk te sluiten. Meppel krijgt dan niet al het water te verwerken. Want daar gaat het nog wel eens mis. Zo erg als in de jaren 60 van de vorige eeuw zal het niet meer worden.
Snelle afvoer van water
Voorlopig is er niets aan de hand. Het water zakt al weer. Waarom wordt water in dit land altijd zo snel afgevoerd? Wat is er op tegen om het water ‘s winters, als je weet dat het de komende dagen droog blijft, langer in een beekdal vast te houden? Daar heeft toch niemand last van? Vroeger hadden de boeren veel belang bij dit water. Vruchtbare slibdeeltjes kregen de kans te bezinken. Dat leverde alleen maar goede oogsten op. Het lijkt wel alsof waterschappen direct in de kramp schieten als het een paar dagen flink regent. Jammer. Voor foto’s van nat Reestdal, klik hier.
