De negentiende eeuw was misschien wel de grote bloeitijd van het Reestgebied. Op het gebied van de landbouw wel te verstaan. Vooral rond De Wijk en IJhorst ging het de boeren erg goed. In de tweede helft van de negentiende eeuw ontwikkelde Meppel zich als een belangrijke marktplaats voor boter en varkens. De Meppeler varkensmarkt was trouwens in de jaren 50 en 60 nog een begrip !
De economische groei van Meppel was voor de boeren in het Reestdal een grote stimulans. Het maken van boter en het houden van varkens werd steeds belangrijker. Eerst werd de boter op het boerenbedrijf zelf gemaakt, maar aan het eind van de negentiende eeuw kwamen de zuivelfabrieken van Rogat en Haalweide gereed. Er werd zo
veel geld verdiend, dat veel boeren ook wilden laten zien dat het ze goed ging. Zo ontstonden de grote woonhuizen, zoals je die rond De Wijk nog steeds veel ziet. Vaak werden de woonhuizen dwars voor de boerderij gezet en werd een Engelse tuin aangelegd. De boerderij ’t Ende bij De Stapel is daar een mooi voorbeeld van. “Zelfbewuste erven” worden de welvarende bedrijven in het boek “Over de Reest” genoemd.
