Het is niet de meest opvallende boterbloem. Met een doorsnede van minder dan een centimeter zijn de vijf gele kroonbladen veel kleiner dan die van de bekende scherpe en kruipende boterbloem. Toch zie je de Ranunculus Flammula niet over het hoofd. Ze staan vaak in grote aantallen bij elkaar. Het liefst op een wat zure kalkarme en fosfaatarme bodem. Bij voorkeur op natte plekken. Het zijn planten die je kunt indelen bij de moerasvegetatie. Kenmerkend voor het voedselarme kleine zeggenmoeras. Net als wateraardbei,waternavel en waterdrieblad. Momenteel staan de hooilanden langs de Reest 
onder water. Door het hoge gras (voor 15 juni wordt in de reservaatgebieden van Landschap Overijssel en Het Drents Landschap niet gemaaid ) zie je niet hoe nat de hooilanden zijn. Hier en daar staat het water de egelboterbloemen tot aan de lippen. Dat is niet erg, ze kunnen er wel tegen. De gele bloemetjes steken parmantig boven het water uit. De egelboterbloem is de afgelopen jaren behoorlijk achteruit gegaan. Toch is de plant niet zeldzaam. Maar om deze kleine soort te zien moet je niet in grootschalige landbouwgebieden zijn, want daar is door vermesting, verzuring en verdroging geen kwetsbare plant meer te zien.
