Maine Anjous gedijen goed in De Vledders
André Woertink is veehouder in Balkbrug. Zijn bedrijf heet Reestdalrund. Ligboxenstallen en melkrobots heeft hij niet, want André houdt vleeskoeien. Zijn koeien lopen het grootste deel van het jaar buiten in de natuur, voornamelijk in terreinen van natuurorganisaties, zoals Landschap Overijssel en Natuurmonumenten. De runderen zijn oorspronkelijk van Franse makelij. Rustige
Mooie relatie tussen boer en zijn vee
koeien met een zachte uitstraling: Maine Anjou heet het ras. André heeft een bijzondere band met zijn vee. We zoeken drie kuddes op in de uitgestrekte hooilanden van De Vledders. Met de terreinwagen hobbelen we de ruige graslanden in. Het duurt niet lang of we worden besnuffeld en nieuwsgierig bekeken door prachtige stevige roodbonte koeien. Wat opvalt is de aanwezigheid van veel kalveren en een indrukwekkende stier. Toch krijg je nooit het idee, dat je moet uitkijken. De runderen maken een wat lome relaxte indruk. André is gek op zijn koeien, hij straalt het ook uit. Als hij tussen zijn koeien staat beginnen zijn ogen te glimmen. Je ziet hem genieten. Niet alleen van het vee, ook van de prachtige omgeving waarin deze koeien mogen grazen.
Even controleren of alles goed gaat
Wat zijn dit voor koeien?
“Dit zijn de Maine Anjous. Koeien met bijzondere eigenschappen en een hoog rendement. Ze kunnen groot worden van gras en zijn daardoor heel geschikt om in natuurgebieden te grazen. De koe krijgt een kalf dat acht maanden bij de moeder kan zuigen. De moeder kan dan weer opnieuw een kalf krijgen. Deze koeien zijn heel super in de omgang. Misschien is dit wel het makkelijkste vleesras dat er is. Als je ze liefde geeft, krijg je liefde terug. Het zijn lieve brave dieren en dat zie je aan het eind van het verhaal ook weer terug in de kwaliteit van het vlees.” Een wel heel brutale koe ziet de auto als speelgoed. “Ga nou met die poten van mijn auto af, Lummel ! “Vroeger is dit ras in Frankrijk gebruikt als dubbeldoelkoe, dus voor de melk en het vlees. In Nederland gebeurde dit ook met de Maas-Rijn-IJsselvee koeien. Die zijn ook roodbont, maar iets witter van kleur. De laatste jaren wordt de Maine Anjou in Frankrijk vooral ingezet voor het vlees. Een leuke eigenschap van het Maine Anjou vlees is dat het doorregen vet heeft, dat zie je ook bij Hereford en Black Angus koeien. Door het vlees lopen heel veel kleine vetadertjes. Hierdoor krijgt het vlees een sappige structuur. Doordat de dieren buiten lopen en alleen maar grassen eten en geen granen, bevat het vlees omega 3. Als je koeien granen laat eten krijg je omega 6. Het vet van de omega 3 koeien is zachter en geler. Het is vele malen smakelijker dat wit vet”
Waarom kies je hiervoor, je kunt toch ook melkveehouder zijn met een
Kalveren blijven bij de moeder
ligboxenstal en een paar honderd koeien ?
“Twintig jaar terug hebben we bewust gekozen voor duurzaamheid. De eerste tien jaar waren niet zo makkelijk, want je liep steeds tegen een muur, maar de laatste tien jaar zie je de consument steeds kritischer worden over de kwaliteit van het voedsel. Wacht even, ik moet even ingrijpen. “Ga eens met je kop uit die auto ! Dat mag niet !” Het is ook geen gezicht: een grote stier met zijn kop door het zijraam van de auto .
“We hebben gekozen om op biologische basis te gaan werken. Ik heb geen gevoel bij de intensieve veehouderij. Wat dierenwelzijn betreft niet, er is geen weidegang. Deze manier van werken met koeien geeft me wel een goed gevoel.”
Kruidenrijke graslanden
Deze koeien lopen hier in de vrije natuur, die zijn heel wat beter af dan heel veel soortgenoten.
“Jazeker, we werken met een koe per hectare. Ze blijven van april tot december lekker buiten. Deze koeien lopen in terrein waar geen kunstmest en bestrijdingsmiddelen worden gebruikt, ze krijgen lekker veel ruimte en als je goed naar het land kijkt, er is hier genoeg te eten. Veel gras met allerlei kruiden er tussen. In het voorjaar is het hier geel Continue reading →
