korenbloemen in de winterrogge
Nostalgie
Wandelaars blijven even staan en fietsers stappen af. Een graanakker met daarin het hemelsblauw van talloze korenbloemen, het knalrood van de klaproos en het zacht wit van de kamille. Iedere passant vindt het mooi en geniet er van. Een beetje nostalgisch word je er ook van, want dit soort akkers lijken niet meer te passen in het moderne boerenbedrijf van deze tijd. Bloeiende akkers hebben altijd al een grote aantrekkingskracht gehad. Kijk maar eens naar het werk van Vincent van Gogh. In veel van zijn schilderijen staan
graanakkers centraal. “Korenveld met klaprozen en leeuwerik ” uit 1887 ( of is het een patrijs?) is er een mooi voorbeeld van. Tegenwoordig worden we een beetje weemoedig als we zo’n mooie kruidenrijke akker zien. Bij de grootschalige landbouw moet je niet zijn. De meeste bloemrijke graanakkers vind je in terreinen van natuurbeschermingsorganisaties.
Akkerflora in de winterrogge
In het Reestdal kun je nu genieten van talloze essen met winterrogge. Dit graan is in oktober gezaaid en wordt straks in juli geoogst. Tussen het rijpende graan bloeit de akkerflora. De drie bovengenoemde kruiden vallen het meest op, maar als je goed kijkt zie je dat er meer soorten te vinden zijn. Langs de randen van de es het gele akkerviooltje en de paars gekleurde wikke, die zich via de stengel van de rogge omhoog werkt. Ongeveer honderd wilde plantensoorten hebben een grote voorkeur voor akkers en dat is om en nabij 7% van onze inheemse flora.
genieten van akkerflora
Bloemrijke akkers zijn nuttig
Akkers zijn niet alleen van belang voor planten, ze vormen ook het leefgebied van veel diersoorten. Natuurakkers, zoals bloemrijke akkers ook wel worden genoemd, bieden voedsel en onderdak aan tal van dieren zoals gele kwikstaart, patrijs, grauwe kiekendief, maar ook muizen (die weer voedsel zijn voor roofvogels en uilen) en tal van vlinders en insecten zoals bijen. Ook in de winter, wanneer gewone akkers kaal zijn, bieden natuurakkers voedsel en beschutting aan dieren. Er wordt beweerd, dat bloemrijke akkers door de aanwezigheid van nuttige insecten en spinnen een belangrijke rol kunnen spelen in duurzame plaagbestrijding door ze als een soort bufferzone aan te leggen langs “gewoon”boerenland. Agrariërs hebben dan minder gif nodig om een goede oogst te halen.
En natuurlijk kun je van een natuurakker of een wuivend graanveld dat blauw staat van de korenbloemen ook gewoon in alle rust genieten. Dat deed Vincent van Gogh ook.
Natuurakker bij Oud-Avereest
Jonge ooievaars zijn ‘vliegvlug’ als ze 60-80 dagen oud zijn. Hun donsveren hebben dan plaats gemaakt voor een mooi zwart-wit verenkleed. De veren worden met grote zorg behandeld met vet afkomstig van een klier op de stuit van de vogel. Wanneer de jongen eenmaal kunnen vliegen beginnen ze trekgedrag te vertonen. De laatste decennia overwinteren heel veel jonge ooievaars en steeds meer oudere in Spanje. Meestal vertrekken de jongen ongeveer een twee weken voordat de ouders aan hun lange trektocht beginnen. Grote groepen jonge ooievaars verzamelen zich om samen op trek te gaan.(bron: http://www.delokkerij.nl) 
het jong voor zich uit. Plotseling komt ie tot leven. De grote vleugels wordt uitgeslagen en de vogel begint er mee te fladderen. Heel even raakt de vogel los van het nest. Maar dan is het ook snel weer voorbij en vermaakt het dier zich met het vastpakken van wat takjes en het poetsen van de veren. Komen pa en ma nog ?
