De Reest is een laaglandbeek

In de laatste ijstijd bereikten de gletsjers uit het noorden de huidige provincie Drenthe niet meer. Wat er wel gebeurde had een enorme invloed op het landschap. Smeltende sneeuw sleep diepe beekdalen uit vanaf het Drentse Plateau naar de randen. Op meerdere plekken ontstonden patronen van beekjes, die allemaal afstroomden naar de lager gelegen randen van de provincie.

Weinig verval 

Veel Drentse beken stromen vanaf het Drentse Plateau

Zo ontstonden de stroomgebieden van bijvoorbeeld De Drentsche Aa, het Oude Diep, De Hunze en de Wold Aa. De beken van Drenthe worden laaglandbeken genoemd. Het hoogteverschil tussen brongebied en benedenloop bedroeg namelijk hooguit vijftien meter. Het verval van deze beekjes was dus niet zo groot, het water stroomde niet bijster snel.

Dikke laag dekzand 

Aan het einde van de laatste ijstijd werd het landschap geteisterd door poolstormen. Grote delen van noord en oost Nederland kwamen onder een dikke laag (geel) dekzand. Grote zandvlaktes ontstonden, beken zochten hun weg. Op laaggelegen plekken bleef water staan. Het klimaat veranderde, de aarde warmde op en de kale vlakke Drentse toendra veranderde in een oerwoud. Op de natste plekken (vooral aan de randen) vormde zich veen uit afgestorven planten. Uitgestrekte natte en woeste hoogvenen en moerassen ontstonden.

Een paar Drentse laaglandbeken ontstonden niet op het zand van het Drents Plateau, maar in die uitgestrekte hoogvenen aan de rand van de provincie. Het water van deze veenbeken had heel andere eigenschappen. Was het water van de meeste laaglandbeken Continue reading

Posted in De Reest | Tagged , | Leave a comment

Mooie winterdag in februari

Prachtig weer vandaag om er even uit te gaan. Frisse pittige winterlucht in de longen ! Vanuit de Wheem in Oud-Avereest een ommetje gemaakt richting boerderij De Wildenberg en via het kerkenpad weer terug. De eerste hete luchtballon gezien! In koude winterlucht. Maar hij bleef zweven. Wat moeten de ballonvaarders een prachtig uitzicht hebben gehad over dat mooie Reestdal. Dat kronkelende beekje moet je vanuit de hoogte mooi kunnen zien. De hooilanden zijn nog steeds erg nat. Een groepje kramsvogels trekt door een geriefhoutbosje. Een havik vliegt over en verdwijnt in de bosrand. Heerlijk wandelweer!

Posted in Algemeen | Leave a comment

Nat Reestdal bij Meppel

Als je vanaf Halfweg binnendoor naar Meppel rijdt en je kijkt naar het noorden, dan zie je het  al: ondergelopen landerijen. In natte perioden treedt de Reest in dit benedenstroomse deel van het Reestdal gauw buiten de oevers. Vooral achter het ziekenhuis van Meppel en op de Reestouwe is het erg nat. Het levert wel mooie plaatjes op.

 

 

Posted in De Reest | Tagged , | Leave a comment

Den Huizen

Tussen Balkbrug en Oud-Avereest ligt Den Huizen. Vijf boerderijen telt dit esgehucht. Het woord gehucht doet dit mooie plekje op de flanken van het Reestdal tekort. Misschien is het beter om te spreken van buurtschap. Den Huizen is sinds 1987 beschermd dorpsgezicht. De toenmalige gemeente Avereest wees Oud-Avereest en Den Huizen aan als kwetsbaar en monumentaal gebied. In het kader van artikel 20 van de monumentenwet werden deze twee buurtschappen beschermd voor de toekomst. Projectontwikkelaars hebben er niets te zoeken.

Al bewoond sinds de middeleeuwen

Het ontstaan van nederzettingen als Den Huizen heeft alles met het beekje de Reest te maken. Langs het stroompje gingen in de middeleeuwen boeren wonen. Het moet een hard bestaan geweest zijn, want de omgeving bestond vooral uit vochtige broekbossen, heide en moerassige venen. Je kon alleen een boerenbedrijfje runnen op de hogere zandkoppen die min of meer uit de venen omhoog staken. Hier kon je ook akkertjes aanleggen. Veel ruimte was er niet. Grote essen die door meerdere boeren werden gebruikt waren er niet, de omgeving leende zich er niet voor. Het was allemaal te klein, de akkertjes werden wel “eenmansessen” genoemd. Ruimte voor veel boerengezinnen ontbrak. Vandaar dat in het Reestdal op een aantal plekken nederzettingen ontstonden die vaak niet groter waren dan drie,vier boerderijen. Soms nog minder. Overal waar wat zandruggen lagen die geschikt

leken voor landbouw ontstonden gehuchten van een paar boerderijen: Den Kaat, De Pieperij, Rabbinge, Den Huizen, Oud-Avereest, Den Westerhuis, Bloemberg, De Stapel, enz.

Schapen in dienst van de landbouw

Het boerenbedrijf was langs de Reest vaak een gemengd bedrijf. Het verbouwen van gewassen op de essen stond centaal. Runderen graasden in de lage graslanden. Hooilanden werden regelmatig gemaaid. Schapen gingen de heidevelden in om ’s avond terug te keren in de potstal. Naast een van de boerderijen op Den Huizen staat nog een kleine schaapskooi. De mest werd vermengd met heideplaggen en uitgereden op de essen. Langzaam kreeg zo’n gele Continue reading

Posted in Boerderijen, De mooiste plekjes, Vroeger en nu | Tagged , | 1 Comment

Ook in december is het mooi op Takkenhoogte

Veel zon zien we meestal niet in december. De meeste dagen zijn grijs en van dat karakterloze weer, vrolijk word je er niet echt van. Maar soms valt het mee, dan komt de weersverwachting helemaal niet uit. In de bewolking vallen niet voorspelde gaten en de zon brengt, ook al staat ie laag, het landschap in een andere sfeer. Dat gebeurde op de middag van dinsdag 15 december.

Uitkijkbult

Wandelen in het reservaat Meeuwenveen/Takkenhoogte is altijd mooi. Vanaf de uitkijkbult zie je hoe nat de heide momenteel is. Zonder de Schotse Hooglanders, ze staan tijdelijk in een weiland, lijkt de vlakte niet compleet. In de verte verdwijnt een zilverreiger in de begroeide oever van een ven. Grote groepen mezen vliegen van boom naar boom, op zoek naar zaden en andere lekkernij. Verder is het stil. Erg stil.

Voor een mooie wandeling in dit reservaat, kun je starten bij de parkeerplaats aan de Nieuwe Dijk. Op de vernieuwde website van Het Drentse Landschap staat meer info over het maken van een wandeling door dit gebied.

Uitzicht op Takkenhoogte

Meeuwenveen

 

 

 

Posted in De mooiste plekjes | Leave a comment

Kuieren rondom IJhorst

In en rond IJhorst kun je mooi wandelen. Misschien is dit deel van het Reestdal wel een beetje ondergewaardeerd. De focus ligt bij de meeste wandelaars op Oud-Avereest, Landgoed De Havixhorst, Landgoed Dickninge en De Stapel. (Boerderij ‘t Ende)

Mooie omgeving

De omgeving van het dorp IJhorst heeft ook veel te bieden: rust, ruimte , historische plekken en een erg afwisselend landschap. In het boekje Kuierroute IJhorst staan drie gemarkeerde routes met een eigen kleur.(rood,geel en groen) Het zijn drie lussen van elke ongeveer 1o kilometer. Je kunt ze ook mooi combineren en er een langere wandeling van maken. wil je info over de geschiedenis van dit stukje Reestdal, loop dan vanuit het dorp de historische route. Die is met bruine pijlen gemarkeerd en is 6 kilometer lang. Ook deze route is deels te combineren met de andere drie lussen. Het boekje is te koop in

IJhorst, bij KroKro MultiPunt. Deze winkel ligt net als restaurant ‘t Vosje bij het startpunt van alle kuierroutes.

Groene route

We lopen de groene route. Die is goed gemarkeerd en komt langs mooie stukjes Reestdal: Oud-IJhorst met de monumentale kerken en aan de Reest het “Hemels Uitzicht”, Dunningen, waar ooit een havezate gestaan moet hebben,  de meanderende Reest, het open landschap van het beekdal met mooie oude boerderijen en het IJhorster Bos.

 

Posted in wandelen | Tagged | Leave a comment

Dickninge in de sfeer van november

Landgoed Dickninge is misschien wel de mooiste parel aan de ketting van wandelplekken in het Reestdal. Het ligt even buiten De Wijk. De Reest stroomt vlak achter het landgoed langs. Als je de route door de tuin loopt, kom je aan de oevers van dit grensriviertje. Oude bomen, zoals een paardenkastanje zorgen voor een aparte sfeer. Imposante beuken beschermen het herenhuis tegen de harde wind. Oude eiken staan aan de

rand van het beekdal.  Op zo’n novembermiddag met gure hagelbuien en straffe windvlagen geeft dit alles een aparte sfeer. De foto’s zijn een beetje bewerkt.

Posted in De mooiste plekjes | Tagged | Leave a comment

Effect drempels en verondiepingen ?

Het waterschap Reest en Wieden heeft het herstelproject Reestdal afgerond. Er is veel gerealiseerd: knijpstuwen, verondiepingen, drempels, vistrappen, winterbedden, het is nogal wat. Het project “Samen over de Reest” is zelfs genomineerd als Beste waterbergingsproject met aandacht voor ruimtelijke kwaliteit” Het moet concurreren met twee andere projecten in het land. Op 30 november is de uitslag bekend.

winterbed Reest bij de Paardelanden

Water bergen

Een van de doelstellingen is het water langer vasthouden (bergen) in het beekdal, zodat de benedenloop (lees: Meppel en omgeving) bij extreme neerslag niet al het afgevoerde regenwater moet verwerken. Dat betekent dus meer water in de boven-en middenloop van de Reest. Maar…. werkt het?

winterbed Paardelanden in oktober 2015

Paardelanden

De bovenloop van de Reest ligt ten noorden van Dedemsvaart. De Reest kronkelt als een klein slootje door de hooi-en graslanden van De Paardelanden en Noord Stegeren. Het waterschap heeft op deze locatie een stuwtje weggehaald, een winterbed aangelegd en een aantal vistrappen gemaakt. En verder stroomafwaarts liggen drempels en is de Reest op een aantal plekken ondieper gemaakt. Na de regenval van de afgelopen dagen is de het slootje veranderd in een brede beek. Het winterbed is nu een waterbed. In het verleden zag je de Reestlanden hier vrijwel nooit zo nat. Zien we hier het effect van het genomineerde project ? Dat zou mooi zijn.

Posted in De Reest | Tagged , , , | Leave a comment

Het gaat niet goed/wel goed met fauna in Nederland

Frank Berendse, hoogleraar natuurbeheer schreef in het voorwoord van zijn in 2011 verschenen boek Natuur in Nederland:

“Dit is een somber boek. Bovendien is het niet compleet. Althans, die zinnen had ik in gedachte , toen ik besloot om dit verslag te schrijven. Ik had mij voorgenomen om een laatste reeks van wandelingen door Nederland te maken om afscheid te nemen van de natuur waarmee ik was opgegroeid.

Het is anders gelopen. Het boerenland bood voldoende reden voor mijn somberheid. Maar daarbuiten gaven Bijenorchis en Kleine zilverreiger, oprukkend naar het noorden, Zeearend en Kraanvogel, opnieuw in Nederland, mijn rotsvaste pessimisme een flinke deuk. Vaak reisde ik door dode landschappen waar mest en bestrijdingsmiddelen hun werk hadden gedaan, maar even zo vaak waren mijn wandeltochten een reis door sprookjesland” 

We zijn nu vier jaar verder. Vorige week publiceerde het Wereld Natuurfonds voor het eerst  het “Living Planet Report-Natuur in Nederland”. Het rapport geeft een beeld van de diversiteit van de Nederlandse fauna in vergelijking met de situatie van 25 jaar geleden. (1990) De resultaten van het faunaonderzoek passen erg goed bij het voorwoord van Frank Berendse: op het platteland is weinig meer te beleven, maar er zijn ook gebieden waar dieren het steeds beter doen.

Kort samengevat staat de Nederlandse fauna er nu zo voor:

Positief

 De wereld van het zoete water 

Het gaat goed met de fauna van het zoete water. De grootte van populaties groeide hier met 40%. Oorzaken: de waterkwaliteit nam toe (zuivering), projecten meer ruimte voor de rivier/beek , oevers werden over kilometers lengte natuurvriendelijk, vispassages werden Continue reading

Posted in Algemeen | Leave a comment

Kleine wereld

Mist maakt de wereld kleiner. Het landschap is nat en verstild. In de mistflarden toch nog geluid: het doffe brommen van een shovel. Een sloot wordt geschoond. Verplichte jaarlijkse schouw. De rozenbottels van de hondsroos lijken verkouden met die druppels aan hun neus. Knotwilgen staan troosteloos te wachten op hun knipbeurt. Ze moeten nog even geduld hebben. In de wintermaanden worden ze geknot. Een boer heeft een paar rijen mais laten staan. Bewust? Waarschijnlijk toch gewoon een stuurfoutje of een haperende hakselaar.  De akker wordt er minder saai van.

De foto’s zijn gemaakt in het Reestdal op De Mulderij, even buiten Dedemsvaart. Het terrein is eigendom van Landschap Overijssel.

Posted in Algemeen | Leave a comment