Publiek ontdekt beeldentuin Havixhorst

Sinds juni 2007 heeft De Havixhorst een prachtige beeldentuin met daarin Nederlandse figuratieve beeldhouwkunst. In samenwerking met museum Beelden aan Zee zijn in de tuin,die dagelijks gratis toegankelijk is, prachtige sculpturen te zien. Op een van de mooiste locaties in het Reestdal is hier kunst wat het moet zijn: bereikbaar voor iedereen. Op mooie dagen, vooral in het weekend, is er veel belangstelling voor de tuin. Je geniet hier niet alleen van prachtige kunst, maar je proeft ook de sfeer van een voormalig landgoed.

http://www.beeldenparkdehavixhorst.nl/index.html

Posted in De mooiste plekjes, Geen rubriek | Tagged | Leave a comment

De ooievaar is een thermiekvlieger

De eerste ooievaarsnesten zijn weer bezet. Waarschijnlijk door ooievaars die de winter in ons land hebben doorgebracht. Rondom ooievaarsbuitenstation De Lokkerij was het vanmorgen een drukte van belang. Veel geklepper en weg-en aanvliegende ooievaars. Ook op andere locaties  in het Reestdal zie je al wat bezette nestpalen.

Vliegen kost energie. Een volgetankte Boeing 747 heeft meer dan 200.000 liter kerosine in de tanks en heeft dan een reikwijdte van zo’n 14.000 kilometer. En dan zijn de brandstoftanks weer leeg! Vogels hebben ook energie nodig om te kunnen vliegen, maar gaan hier veel zorgvuldiger mee om dan de mens. Het lichaam van een vogel is namelijk volledig aan het vliegen aangepast. Zuinig omgaan met je energie is in de vogelwereld het motto. Ooievaars benutten opstijgende warme lucht om een grote hoogte te bereiken en gaan dan over in een moeiteloze glijvlucht.

Vliegen kost energie

Van alle vormen van voortbewegen kost vliegen de meeste inspanning. De wet van de zwaartekracht is de oorzaak . Het is tegennatuurlijk om omhoog te willen. Je wordt ook snel afgestraft als je denkt dat te kunnen.(http://www.youtube.com/watch?v=C7OJvv4LG9M&feature=related) Het vogellichaam kent een aantal Continue reading

Posted in Fauna | Tagged , , , , , | 2 Comments

Nog even genieten op de ijsbaan van Oud-Avereest

De elfstedentocht gaat (voorlopig) niet door. Maar dat wil nog niet zeggen dat de schaatsen weer in het vet moeten. Op de ijsbaan van Oud-Avereest wordt in ieder geval  volop genoten van deze prachtige schaatsperiode. De ijsbaan ligt prachtig in de luwte, in een voormalig zijdal van de Reest. Het nadeel van een Nederlandse schaatswinter is dat ie meestal zo kort duurt. Dat geeft onder de liefhebbers veel onrust. Iederen wil het onderste uit de kast halen. Het kan nu nog, morgen kan het weer al anders zijn. Levert het schaatsen ook nog stress op.

In de vorige winter (december 2010)  werd op deze mooie baan ook geschaatst. Dat leverde het volgende plaatje op. Zoek de verschillen!

Posted in Algemeen | Tagged | Leave a comment

Reestdal in de winter populair bij ooievaars

De traditionele ooievaarwintertelling ziet er weer op. In het afgelopen weekend van 14 en 15 januari zijn op initiatief van STORK (Stichting Ooievaars Research &Knowhow) de ooievaars geteld, die in de winter in Nederland achter blijven. Even voor de duidelijkheid: van nature is de ooievaar een zomergast. In het vroege voorjaar komen deze vogels uit het zuiden van Europa of Afrika naar Nederland om er te broeden en hun jongen groot te brengen. Eind augustus zorgt de  trekdrang weer voor een tocht naar zuidelijke oorden.  Wat wil echter het geval? Momentel verblijven tussen de 600 en 700 ooievaars in ons land. Door vrijwilligers zijn ze op veel locaties geteld. De meeste ooievaars waren te zien in de benedenloop van de Reest. Het Reestdal is een plek waar ooievaars zich dus prima thuis voelen. Natuurlijk heeft dit te maken met de aanwezigheid van het meest succesvolle ooievaarsbuitenstation van Nederland: De Lokkerij. Maar er is meer aan de hand. Op de website www.ooievaars.eu legt STORK uit:

In zachte winters kunnen ooievaars zelf redelijk gemakkelijk voedsel bemachtigen. Er zijn ooievaars die in de zomer gebruik maken van plekken waar wordt bijgevoerd en toch op trek gaan. Er zijn er ook die in de broedperiode onafhankelijk zijn van bijvoeren en vervolgens in Nederland overwinteren. Er zijn zelfs ooievaars die het ene jaar wel op trek gaan en het andere jaar niet. Waar ooievaars de ′keus′ op baseren om wel of niet op trek te gaan, is niet bekend. Het heeft ongetwijfeld iets met het voedselaanbod te maken, maar er zijn ook andere factoren in het spel.

Er werden in 2012 meer overwinterende ooievaars geteld dan in 2011. Voor meer gegevens, zie de website van STORK: www.ooievaars.eu

Posted in Fauna, Geen rubriek | Tagged , , , | Leave a comment

Geen natte voeten in het Reestdal

Het hoge water heeft de gemoederen aardig bezig gehouden. In veel delen van ons land hadden de waterschappen veel moeite om het water in bedwang te houden. In het Reestdal is er niets aan de hand,  alleen in de benedenloop, zo tussen IJhorst en Meppel staan de aangrenzende hooilanden blank. Maar dat is voor een natte winter normaal. Vroeger stond ‘s winters het hele Reestdal onder water. Van Dedemsvaart tot Meppel was het een grote watervlakte. In koude winters kon er over grote afstanden worden geschaatst. Ouderen hebben het daar nog wel eens over. Die tijd komt waarschijnlijk niet weer terug. Het zou eigenlijk wel moeten. Waarom voeren we dat water altijd zo snel weg?

Posted in De Reest, Geen rubriek | Tagged | Leave a comment

Ecoducten over de N48 : primeur voor Noord-Nederland

Iedere automobilist die met enige regelmaat over de N48 tussen Balkbrug en Hoogeveen rijdt kent ze: de twee indrukwekkende brede ecoducten die de fauna in de regio een veilige overtocht moeten garanderen. De ene ligt ter hoogte van Linde, de andere bevindt zich op de plaats van een voomalig (en gevaarlijk) kruispunt vlak buiten Zuidwolde. Half november werden ze officieel geopend. Ze hebben dankzij een prijsvraag onder de inwoners van de gemeente De Wolden leuke namen gekregen. Het ecoduct bij Linde heet Stiggeltie en die bij Zuidwolde draagt de naam Suthwalda. Dit laatste bouwwerk heeft nog een andere functie. Er is ook een fietspad overheen aangelegd. Hier kunnen reeën en dassen hand in hand met fietsers de overkant van de drukke N48 bereiken. In de praktijk zal hier wel sprake zijn van een soort ploegendienst. Fietsers overdag en de dierenwereld ’s nachts. Suthwalda wordt dan ook een combiduct genoemd.

Continue reading

Posted in Algemeen | Tagged , , , | Leave a comment

Waterberging en nieuwe natuur bij het Jodenvonder

Deze week is men begonnen met het ontwikkelen van een laaggelegen gebied in de buurt van het Jodenvonder. Het doel van deze werkzaamheden is tweeledig. Het natuurgebied maakt deel uit van de Ecologische Hoofdstructuur, die natuurgebieden in ons land met elkaar moet verbinden en de te verwachten wateroverlast als gevolg van het opwarmen van onze planeet vraagt om meer laagtes in het landschap. Natuurvriendelijke (langzaam oplopende) oevers en laaggelegen grasland kunnen prima extra water opvangen en vasthouden als dat nodig is. Beheerder Het Drents Landschap en Waterschap Reest en Wieden werken in dit project dan ook samen om er iets moois van te maken. In de toekomst kan hierdoor ongeveer 5000 kuub water meer dan in de huidige situatie worden vastgehouden. De vrijkomende grond wordt in de randzone langs de N48 verwerkt in een wal. De hogere delen van het gebied worden ingeplant met bos. In de natte overgangszone zal spontaan wilgenstruweel en broekbos ontstaan. De wandelroute ‘Loop van de Reest’ die door het gebied gaat maakt nu nog een gevaarlijke oversteek over de N48. De route is na uitvoering van het plan omgelegd naar de oversteek Nolderweg.

Doel van de ingrepen in het gebied bij het Jodenvonder is om hier uiteindelijk een gevarieerde natuur te laten ontstaan met moeras. De bosaanplant op de hogere delen rond de waterberging zal zich ontwikkelen tot een rijk bos van elzen en berken. In de lagere delen wordt gestreefd naar (spontane) ontwikkeling van broekbos.

Posted in Bescherming, Geen rubriek | Tagged , , | 2 Comments

Nieuwe kansen voor de heide op Takkenhoogte

Het was afgelopen weken een drukte van belang op de Nieuwe Dijk in de gemeente De Wolden. Zandauto’s reden af en aan. Op een stuk grasland schraapte een shovel de donkere bouwvoor tot op het gele zand weg. Wat was er aan de hand?Natuurreservaat Meeuwenveen/Takkenhoogte ligt in het beekdal van de Reest. Beekdalen verzorgen de afvoer van water en zijn van grote waarde voor natuur en landschap. Klimaatverandering vraagt om meer ruimte en aandacht voor water. Die ruimte zit vooral in de beekdalen. De overheden in ons land zien in dat beekdalherstel ons in de toekomst kan redden van wateroverlast. Maar er is meer. Takkenhoogte maakt deel uit van de Ecologische Hoofd Structuur (EHS). Natuurgebieden moeten met elkaar verbonden worden om flora en fauna meer kansen te geven in ons dichtbevolkte land. Het kleine beetje natuur dat we nog hebben moet dan wel een goede kwaliteit hebben. Om de kwaliteit en de natuurwaarden van het reservaat Meeuwenveen/Takkenhoogte te verbeteren is een perceel grasland met een oppervlakte van ongeveer 7 ha veranderd in een zandvlakte waar in de komende jaren nieuwe heide moet ontstaan. Het grasland lag als een soort enclave temidden van drie heidereservaten: Takkenhoogte,Meeuwenveen en De Wildenberg. Sinds 2003 was het eigendom van Het Drents Landschap. In 1954 was het nog heide. Nu is de voedselrijke toplaag van het grasland zo’n  30 cm. afgegraven tot op het gele zure zand. Onderzoek heeft uitgewezen, dat de kwaliteit van deze zandbodem zo voedselarm is, dat er in de komende jaren weer nieuwe heide kan ontstaan. De kans is namelijk groot, dat er nog kiemkrachtige heidezaden in de bodem voorkomen. Volgend jaar al moeten de eerste kleine heidezaailingen al te zien zijn. In de gaten houden dus. Oh ja, Wat er met het zand is gebeurd? Dat is gebruikt bij de aanleg van het ecoduct over deN48 bij Linde. Ook een onderdeel van de EHS.

meer info: klik hier

meer info: klik hier

Posted in Bescherming, De mooiste plekjes | Tagged , , | Leave a comment

De eik van Dickninge in oktober

Nog even………….. dan ben ik even niet meer van deze wereld. Ik ga straks de winterslaap in. Al mijn processen komen op een laag pitje te staan. Mijn wortels nemen over een poosje nauwelijks water meer op. Hoeft ook niet, want als ik straks mijn bladeren kwijt ben (Ik word kaal!!) heb ik weinig water meer nodig. Ik stop straks met het maken van suiker en zuurstof. Even geen fotosynthese! De bladgroenkorrels, die ik in mijn (duizenden) bladeren heb worden nu langzaam afgebroken. Hierdoor krijgen mijn bladeren een bruine kleur. Nog een paar weken, dan vallen ze af. Toch heb ik best een voldaan gevoel over het afgelopen seizoen. Dorst heb ik niet gehad, wat mij betreft komt er weer zo’n natte zomer. Weet je dat een beetje eik zoals ik honderden liters water per dag nodig heeft? Het kan mij niet vaak genoeg regenen. Wat me ook een goed gevoel geeft, zijn al die eikels die onder me zijn neergevallen. Ik heb mijn best gedaan om mijn soort in stand te houden. Natuurlijk weet ik dat de meeste eikels op een ongunstige plek terecht komen en dat ze worden versleept of opgegeten. Of door kinderen verzameld voor de herfsttafel op school. Bestaat die herfsttafel trouwens nog? ( Ik zie steeds minder ouders met kinderen bij me langs komen. Hebben ze geen tijd meer voor een fijne wandeling? Beseffen ouders wel, hoe belangrijk het is om kinderen in aanraking te brengen met de natuur?

Let eens op mijn bladeren. Zie je wat er tussen zit? De knoppen voor het volgend jaar! De herfst is dus niet alleen een seizoen van afbraak, voor wie het zien wil…..ik ben al klaar voor de komende lente. Waar ik me wel een beetje zorgen over maak is de zwavelzwam op mijn stam. Deze ordinaire parasiet zuigt met zijn schimmeldraden stoffen uit mijn lijf. En daar houd ik niet van. Erg veel last heb ik er niet van, maar ik ben bang dat ie me uiteindelijk zwakker maakt. Laten we het beste ervan hopen.

Meer eik van Dickninge: http://hetreestdal.nl/?cat=415

Posted in Eik van Dickninge | Tagged , , , , | Leave a comment

Het Nederlandse Landschap, niet alleen maar kommer en kwel…

Frank Berendse, hoogleraar natuurbeheer en plantenecologie, wandelde en fietste de afgelopen twee jaar door Nederland om de staat van de Nederlandse natuur te onderzoeken. Hij werd er afwisselend vrolijk en somber van. De stemming werd bepaald door de functie die het landschap vervulde. Op locaties waar de agrarische bedrijfsvoering de boventoon voerde was somberheid troef. Veel “groen asfalt” ,zoals uitgestrekte monotone landerijen met  Engels raaigras of maïs. Het intensief bewerkte boerenlandschap wordt door Berendse “Het dode land van Braks en Bleker” genoemd.”Ik noem ze de rentmeesters van de verschroeide aarde”. Gelukkig zijn er nog een heleboel plekken in ons land waar de biodiversiteit nog behoorlijk op peil is. Dat zijn dan vaak wel de locaties waar de kleinschaligheid bewaard is gebleven. Of de beschermde natuurgebieden. Dankzij inspanningen van de natuurbescherming is er nog veel te genieten in dit land. Maar juist dit beheer staat momenteel onder grote druk. Minder geld voor natuurbeheer zal snel leiden tot verlies van tientallen soorten.Met zijn boek boek wil Frank Berendse proberen het draagvlak voor natuur terug te brengen. “Ik heb gezocht naar een toegankelijke vorm waarin ik mijn kennis kan aanbieden. Ik moest op zoek naar avontuurtjes, die ik de lezer kan voorschotelenContinue reading

Posted in Algemeen, Nederland wandelland | Tagged , , | Leave a comment