Het Algemeen Dagblad publiceert samen met de twaalf provinciale landschappen mooie wandel-en fietsroutes. Op de website van het Drentse Landschap vindt u een mooie route in de buurt van De Wijk. De wandeling van
ongeveer 8 kilometer brengt u over de landgoederen Dickninge en Havixhorst. Erg sfeervol!
Klik op: http://www.drentslandschap.nl/downloadfiles/w-De%20Wijk%2041.pdf
Op de traditionele Drentse boerenerven vond je een moestuin, met een plek voor klein 
fruit zoals aalbes en kruisbes en kleurrijke bloemranden met eenjarigen en dahlia’s. Veel boerderijen hebben geen agrarische functie meer en de nieuwe bewoners halen hun tuinideeën uit de folders van Intratuin. Rondom de verbouwde stulp zie je dan buxushaagjes, tuinbeelden, fonteintjes, vijvers, catalpa’s en meer vertegenwoordigers van de trendy tuinmode. Een plant, die vroeger bijna altijd in de boerentuinen te vinden was, is de dahlia. Het grappige is, dat juist deze “ouderwetse plant” momenteel erg populair is. 
Misschien kan de populariteit van deze plant de interesse voor het traditionele boerenerf aanwakkeren. Vroeger waren boerderijen verbonden met het landschap waarin ze lagen. Elke streek had zo zijn eigen landschappelijke kenmerken en die vond je op de erven van de boerderijen. Het is jammer, dat niet alle bewoners van de huidige boerderijen met een niet agrarische functie zich hebben verdiept in de cultuurhistorie van hun woning. Er is overigens genoeg informatie te
vinden. Over de cultuur historie van boerderijen in het Reestdal verscheen een aantal jaren geleden het boek:” Over de Reest” en natuurlijk is er op het internet veel te vinden. Een voorbeeld hiervan is de website http://www.boerenervendrenthe.nl .
De Reest en de Geul zijn allebei beken. Bij een wandeling door het Geuldal blijken de verschillen groot. Neem nou eerst het woordje “beekdal”. Als er ergens in Nederland een beek in een dal ligt, dat is het wel de Geul. Het begrip beekdal is hier volledig op zijn 
plaats. Je moet dalen om bij de Geul te komen en je moet weer omhoog om de beek te verlaten. En de stroomsnelheid bijvoorbeeld. Die is bij de Geul veel groter. Dan kan ook niet anders, want de Reest heeft een verval van 6 meter over een afstand van 37 kilometer, terwijl de Limburgse beek een hoogteverschil kent van meer dan 200 meter over een afstand van bijna 60 kilometer. De Reest kabbelt en de Geul klettert. Het water van de Geul is helder en
Iedereen, die wel eens een bezoekje gebracht heeft aan landgoed Dickninge heeft achter het landhuis, daar waar de Reest de tuin van het landgoed schampt, een kleine maar opvallende stuw zien liggen. Dit historische monument, want dat is het, dateert uit de Middeleeuwen toen op Dickninge het Benedictijner klooster was gevestigd. De stuw werd toen aangelegd om de gracht van Dickninge van water te voorzien. De laatste jaren raakte de stuw in verval en waren er plannen om het bouwwerk te slopen. Zover is het gelukkig niet gekomen. Vorig jaar augustus is op initiatief van de eigenaresse van het landgoed, mevrouw A.A. Röell en met financiële steun van o.a. de provincie Drenthe de stuw gerestaureerd. In de jaren ’80 was
er al sprake geweest van een opknapbeurt, maar deze keer ging het herstel op een grondige manier. De bodem van de stuw werd drooggelegd. Er werd nog oud eikenhout uit de Middeleeuwen aangetroffen. Tijdens renovatie werd gebruik gemaakt van hardhout. De stuw ligt er nu weer prachtig bij en kan jaren weer vooruit.
Aan de Overijsselse kant van de Reest,vlak bij de stuw, is in het afgelopen voorjaar een vistrap gerealiseerd. Het is bekend, dat vissen die stroomopwaarts zwemmen grote moeite hebben om stuwen te passeren, Sterker nog, meestal lukt dat gewoon niet, het hoogteverschil is te groot en de stroomsnelheid van het water te sterk. De vispassage bestaat uit een kronkelend nevengeultje bij de stuw met daarin houten schotten. “Die schotten overbruggen het hoogteverschil tussen het water boven en onder de stuw”, vertelt Jeroen Visser, projectleider Reestdal bij het waterschap. “Vistrappen heb je in allerlei soorten en maten en we hebben bewust gekozen voor een niet te opvallende variant. Een industriële vispassage met metalen bakken past hier niet echt in het landschap.”
De vistrap is ongeveer 100 meter lang en goed te zien vanuit de tuin van landgoed Dickninge. De vistrap is niet toegankelijk voor het publiek.
RTV Drenthe besteedde in 2010 aandacht aan de renovatie van de stuw en maakte een leuke reportage:http://www.rtvdrenthe.nl/nieuws/50454/historische-stuw-de-wijk-wordt-gerestaureerd
Op de Zuidberg, een oude es gelegen langs het kerkenpad achter het kerkje van Oud-Avereest, heeft Landschap Overijssel vier gewassen ingezaaid: winterrogge,spelt,haver en boekweit. Op deze website wordt de ontwikkeling van de vier gewassen gevolgd.
Half juli nadert de oogstijd van wintergranen rogge en spelt. De winterrogge heeft het dit jaar prima gedaan. Het graan heeft de typische goudgele kleur. De aren zien er goed uit, mooie volle korrels wachtend op de oogst. Die op deze akker overigens niet komt! Net als spelt mag het graan blijven staan. Hier heeft het een educatieve functie en mag de es dienen als wildakker. Het verschil tussen de korrels van winterrogge en spelt is nu goed te zien. De korrels van spelt zijn groter en ook grover dan die van de winterrogge. Net als vorig jaar doet spelt het op deze akker ook minder goed dan de rogge. De haver is volledig
overwoekerd door bladrammenas. Maar de strook boekweit is een lust voor het oog. Het gewas staat nu prachtig in bloei en trekt veel insecten aan. De bloemen zijn lichtroze en wat opvalt zijn de lange rode stengels. Infopaneeltjes langs het pad geven info over deze vier 
gewassen op De Zuidberg.
Op de Zuidberg kan veel gebeuren in twee weken. De regen die in de afgelopen twee weken is gevallen heeft de gewassen op de es goed gedaan. De winterrogge heeft mooie lange sierlijke aren, maar moet nog rijpen. Op de strook haver gaat het allemaal wat anders dan gepland. Hier overheerst de bladrammenas. Deze groenbemester
komt net als vorig jaar weer massaal in bloei. De haver staat er wat verloren tussen. Boekweit doet het erg goed. De planten zijn nog niet groot, maar als de boekweit straks in bloei komt is deze akker een paradijs voor insecten. De bloemen bevatten veel nectar. Opvallend zijn nu al de rode stengels, waar je boekweit zo mooi aan kunt herkennen. Spelt is een mooi gewas om te zien. De aren van spelt zijn makkelijk te onderscheiden van die van de rogge. De korrels zijn vrij grof. Spelt is minder goed opgekomen dan winterrogge, maar er staan genoeg planten om ze duidelijk te herkennen. Het is een prachtig gezicht, die vier lange stroken, elk met een ander landbouwgewas. Voor informatie kan de wandelaar terecht bij de paneeltjes die door de natuurwerkgroep de Reest zijn geplaatst. Op deze website wordt de
ontwikkeling van de vier gewassen de gehele zomer gevolgd.
Eindelijk zie ik er zo uit zoals het moet zijn: een statige boom met een groene kruin.In de komende maanden draait alles om de kleur groen. Beter gezegd: alles draait om bladgroen. Mijn duizenden blaadjes zijn opgebouwd uit ontelbare cellen en in die cellen bevinden zich miljarden en miljarden bladgroenkorrels. Ik ben eigenlijk een grote suikerfabriek. Ik zal het even uitleggen. Als het licht wordt beginnen mijn machines (lees: bladgroenkorrels) te draaien en te produceren. Het product heet glucose. In de volksmond ook wel druivensuiker genoemd. Mijn bladgroenkorrels hebben voor dit productieproces veel energie nodig. Die halen ze uit het zonlicht. Dat er energie in zonlicht zit, dat heeft de mensheid inmiddels ook ontdekt. Nou, wij bomen weten dat al miljoenen jaren! Continue reading
Alle vier gewassen zijn nu goed te zien. Als je voor de akker staat zie je van links naar rechts: winterrogge-haver-boekweit-spelt. De winterrogge staat er erg mooi bij. Geen last van de droogte. De ontwikkeling van de aren is in volle gang. Nog even en de rogge krijgt zijn mooi goudgele kleur. De haver wordt nog wat lastiggevallen door bladramenas. De zaden van deze groenbemester zitten blijkbaar nog steeds in de grond. Nog even en de haver wordt beter zichtbaar. De boekweit is een paar weken geleden ingezaaid. De kiemplantjes komen goed op. Spelt heeft meer moeite met groeien en ontwikkelen dan de rogge. Bovendien staat er nog wat winterrogge tussen. Vorige jaar stond de rogge namelijk op deze plek. Het is een prachtig gezicht, vier langgerekte stroken naast elkaar. Volgende week maar weer even kijken!
Er is al heel wat afgeschreven over dit mooie vogeltje. Berichten in de media in 2006 waren ronduit alarmerend en verontrustend. De bonte vliegenvanger zou over een aantal jaren in veel bossen niet meer voorkomen. Oorzaak: gebrek aan eiwitrijk voedsel (lees: rupsen) in de periode dat de jongen moeten worden gevoerd. Door het veranderende klimaat komt de rupsenpiek in de
bossen voor de vliegenvangers te vroeg. Vroeger viel die piek rond 15 mei, nu is dat tien dagen eerder. En dan hebben de vliegenvangers nog geen jongen. Ze zitten dan nog op hun eitjes of het broedsel is nog niet compleet. Bonte vliegenvangers komen uit West-Afrika en na een vlucht van meer dan 4000 kilometer arriveren ze hier rond 20 april. Het vrouwtje legt vaak zeven eitjes, elke dag één en doet er 13 dagen over om ze uit te broeden.
De klus zit er voor de bonte vliegenvangers bijna weer op. De meeste jongen zijn vliegklaar, er zijn ook al veel jongen uitgevlogen. Wat opvalt zijn de aantallen. Het lijkt wel alsof er nog nooit zo veel bonte vliegenvangers zijn geteld! In de bossen aan de randen van het Reestdal werden in nestkasten veel broedsels aangetroffen. En vrijwel alle jongen groeiden probleemloos. Van honger leek geen sprake. Wat blijft er dan van bovengenoemde theorie over? Klopt die niet? Of passen de vliegenvangers zich aan en broeden ze steeds vroeger?
De natuurwerkgroep de Reest beschikt over gegevens die dit bevestigen. Voor 1995 waren de eerste jonge bonte vliegenvangers ringklaar in de eerste week van juni, de laatste jaren worden er regelmatig jongen geringd in de laatste week van mei. Uitgehongerde jongen worden niet of nauwelijks in kasten aangetroffen. Het lijkt er dus op, dat de ouders na de rupsenpiek toch nog
genoeg eiwitrijk voedsel kunnen vinden. En ze zijn de laatste jaren bezig om vroeger met broeden te beginnen. Het lijkt erop, dat de doemdenktheorie uit 2006 voor deze regio de prullenbak in kan.
Vlak achter het kerkje van Oud-Avereest begint een oud kerkenpad. Lopend van de kerk naar het riviertje de Reest vindt u aan de linkerkant een oude akker (es) waarin vier landbouwgewassen zijn ingezaaid. De akker, die de naam Zuidberg draagt is eigendom van Stichting Landschap Overijssel. In samenwerking met natuurwerkgroep de Reest is op deze locatie een interessant project gestart. Vier landbouwgewassen, het gaat om winterrogge, spelt, haver en boekweit, zijn in langgerekte stroken van 100×6 meter ingezaaid. De natuurwerkgroep de Reest heeft infopaneeltjes gemaakt. Op deze informatiebordjes lees je als wandelaar leuke bijzonderheden over deze vier gewassen. Winterrrogge en spelt zijn in het najaar van 2010 ingezaaid, haver dit voorjaar en boekweit volgt binnenkort. Boekweit is erg vorstgevoelig. Het is erg boeiend om de ontwikkeling van de vier gewassen te
volgen. Bovendien kom je gewassen als spelt en boekweit op veel plekken niet meer tegen. In bijgaand fotoalbum krijgt u een idee van de groei en bloei van deze vier gewassen in voorjaar en zomer van 2010. Vorig jaar werd dit projectje namelijk opgestart.
Voor de foto’s uit 2010, klik hier: http://en.fotoalbum.eu/reestdalalbum/a609785
